Evet yarın bayram ve bayram üzerine bugünden yazıp çizmeye başladık değil mi?
Klasik idolumuz “nerede o eski bayramlar” duygusu oturduysa üzerinize, size güzel bir haberim var; Burada o eski bayramlar!
Bırakın çocuklarınız şeker toplasın. Çikolata veren, harçlık veren, el öptüren, evde olan/olmayan, kurban kesen/kesemeyen komşusunu tanısın.
Anıları şekillenirken biz tutarız çocuklarımızın elinden, anılarında elimiz olur. İleride hatırlayacakları bayramlar hem dolu dolu olmalı, hem de eğlenceli.
Ben ilk Kayseri yağlamasını Saziment yengelerde yedim, komşumuzdu. İlk dalından domatesi Halil amcanın bahçesinden yedim, ilk çıktığım ağaç komşumuzun ağacıydı. Hep özlemle, burnumda bir sızı ve yüzümde tebessümle hatırlarım o yılları.
Bugün olan ne varsa dün de oluyordu maalesef. Bugün çabuk duyuluyor ve hızla yayılıyor olan bu.. Zaten bırakın da demiyorum, iki adım geriden gitmek ona öncelik tanımaktır.
Ben de bir anneyim, hep tedirginim hep tetikteyim. Benim de korkularım var ama biliyorum ki benim çocuklarım arkamdan gelen nesil. Ve ileri de dönüp bu günleri hatırladıklarında yüzlerinde bir tebessüm olsun istiyorum. Bayram sevinci diye bir şey var arkadaşlar.
