Aceleye getirilmiş sıfır prodüksiyon bir hayat. Hızlıca içilen bir bardak suyun kalpte bıraktığı ağrı. Uyanmak kafa üstü yere çakılmak her sabah; Uyumak uyanmanın yarısı…

Bedenim bir kaya gibi oturmasaydı ruhumun üzerine, uçabilirdim belki de kuşlar gibi bende. Zaman evirip çevirip çöpe atmasaydı umutlarımı, kanat çırpardım derin maviye, kuşların asla düşmediği gökyüzüne…

Koyu toprağı sımsıkı avuçlayıp kokladım diye mi yenildim tek tek üstündekilere? O zaman sınanmasın toprağa olan sadakatim; Çağırırsa gidilir en nihayetinde.

Gözünün içine baktığım, üstüne oynadığım, üstüme oynayan ukala kader. Âmâ bir rüzgar eser ve bir anda yön değiştirir her şey…